Forma prawna

Sieć Badawcza Łukasiewicz – Instytut Metalurgii Żelaza im. Stanisława Staszica, zwany dalej Instytutem, działa w Sieci Badawczej Łukasiewicz. Podstawowym aktem prawnym regulującym działalność jednostki jest Ustawa z dnia 21 lutego 2019 r. o Sieci Badawczej  Łukasiewicz (Dz.U. z 2019 r. poz. 534).

Organem nadzorującym działalność Instytutu jest Prezes Centrum Łukasiewicz. Instytut posiada osobowość prawną, a jego działalność objęta jest własnym rozrachunkiem finansowym.

Misja

Misją Instytutu jest świadczenie usług naukowo-badawczych, doradczych i szkoleniowych na rzecz producentów stali, użytkowników stali i instytucji związanych z hutnictwem żelaza i stali.

Historia

Instytut  wywodzi się od Instytutu Naukowo-Badawczego im. Stanisława Staszica, który został powołany uchwałą Rady Ministrów Tymczasowego Rządu Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 29.04.1945 r.

W 1946 r. Instytutowi przydzielono siedzibę w Gliwicach przy ulicy Karola Miarki 12, gdzie w latach 50. i 60. zbudowano zaplecze laboratoryjne i technologiczne. W latach 1952-1953 nastąpiło wydzielenie z Instytutu części zakładów badawczych, na bazie których powstały dwa niezależne instytuty: Instytut Metali Nieżelaznych i Instytut Materiałów Ogniotrwałych, natomiast pozostająca część otrzymała nazwę Instytut Metalurgii Żelaza im. Stanisława Staszica.

Pierwszy etap działalności Instytutu obejmuje udział w odbudowie polskiego hutnictwa po zniszczeniach drugiej wojny światowej i rozbudowie jego potencjału wytwórczego. W okresie tym prace Instytutu wynikały z doraźnych potrzeb poszczególnych hut i w związku z tym charakteryzowały się dużym rozproszeniem tematycznym i ograniczonym udziałem badań rozwojowych.

W latach 70. i 80. Instytut uczestniczył w upowszechnianiu postępu techniczno-technologicznego w hutnictwie, m.in. wdrożył i upowszechnił stosowanie nowoczesnych grup stali: spawalnych i trudnordzewiejących o podwyższonej wytrzymałości, stali przeznaczonych do bardzo głębokiego tłoczenia, odpornych na ścieranie oraz stali dla energetyki.

W latach 90. Instytut włączył się aktywnie w prace na rzecz restrukturyzacji krajowego hutnictwa. Działalność ta zaowocowała wieloma opracowaniami analitycznymi, studialnymi, planistycznymi i doradczymi, które wykonywane były zarówno na rzecz podmiotów gospodarczych sektora, jak i organów administracji państwowej.

Od 1 kwietnia 2019 roku Instytut jako jeden z 26 podmiotów, współtworzy Sieć Badawczą Łukasiewicz.

Zatrudnienie

Według stanu na dzień 31.01.2022 r. w Instytucie zatrudnionych jest 122 pracowników.

Liczba pracowników zaangażowanych w działalność badawczą wynosi 78 osób, z czego doświadczona kadra badawcza liczy:

• 24 pracowników ze stopniem naukowym doktora
• 6 pracowników ze stopniem naukowym doktora habilitowanego
• 5 pracowników z tytułem profesora.

Łącznie na stanowiskach naukowych i badawczo-technicznych zatrudnionych jest 47 osób, w tym 9 doktorantów oraz 27 osób na na stanowiskach inżynieryjno-technicznych. Liczba pracowników administracyjnych wynosi 33 osoby. Liczba pracowników obsługi 15.